عباس بن علی گزی اصفهانیعباس بن علی گزی اصفهانی، از شعرای قرن سیزدهم هجری در اصفهان بوده است. ۱ - معرفی اجمالیدرویش عباس گزی متخلّص به «جزی» فرزند علی اُلیک، از شعرای قرن سیزدهم هجری در سال ۱۲۶۴ق در قریه «گز» از توابع «بُرخوار» اصفهان متولّد شد. وی در ۷ سالگی به مکتب‌خانه رفت و نزد ملاّعبداللّه گزی تحصیل کرد اما به علت فقر ترک تحصیل کرده همراه پدر به مُقنّی‌گری پرداخت و در کنار آن به مطالعه مشغول شد. در سال‌های نوجوانی به سرودن شعر پرداخت. وی در جوانی به دراویش گز پیوسته و به خانقاه آنان رفت و آمد نمود. ۲ - وفاتاو سرانجام در سال ۱۳۲۳ق وفات یافته و در زاویه شرقی بقعه شاه نعمت اللّه در روستای گز مدفون شد. اغلب اشعارش به لهجه محلّی گزی (از لهجه‌های مرکزی ایران و معروف به «بِشِه بوره») سروده شده است. منتخبی از غزلیات با زبان محلّی که از کتاب «ارشاد الولد» درویش عباس انتخاب شده است به عنوان غزلیات درویش عباس گزی (به لهجه گزی) در سال ۱۳۷۱ش به چاپ رسیده است. [۱]
گزی، عباس، غزلیات درویش عباس گزی: مقدمه.
[۲]
سجادی جزی، سعیدالدین، فرهنگ و تاریخ گز برخوار، ص۱۲۱-۱۲۳.
اشعاری هم در هزل و هجو داشته که هنوز چاپ نشده است.۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۴، ص۶۰. رده‌های این صفحه : شعرای اصفهان سده سیزدهم(قمری) | شعرای ایران سده سیزدهم(قمری) | صوفیان اصفهان سده سیزدهم(قمری) | صوفیان ایران سده سیزدهم(قمری) | مقالات اعلام اصفهان
|